کواکبیان: هنوز هم در اینکه پزشکیان در انتخابات ۱۴۰۳ خیرالمجودین بود، شکی نداریم/ هیچ کسی نمیتواند بگوید که دولت چهاردهم «اصلاح طلب» است
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از ایسنا، در آستانه برگزاری انتخابات هفتمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا، احزاب و جناحهای سیاسی بار دیگر در کانون توجه افکار عمومی قرار گرفتهاند؛ به ویژه اینکه قرار است در این انتخابات برای نخستین بار در شهر تهران، انتخابات به صورت تناسبی برگزار شود؛ شرایطی که در آن لیستهای انتخاباتی جریانها و گروههای سیاسی برای نخستین بار در تاریخ برگزاری انتخابات در جمهوری اسلامی ایران از سوی وزارت کشور به عنوان مجری برگزاری انتخابات مورد استناد قرار میگیرند. در چنین فضایی، اهمیت نقش احزاب و تشکلهای سیاسی در ترسیم مسیر مشارکت و ارائه برنامههای کارآمد بیش از همیشه به چشم میخورد. حزب مردمسالاری از جمله جریانهای سیاس فعال در کشور است که در چارچوب جریان اصلاح طلبی تعریف میشود.
بر همین اساس در گفتوگویی که با مصطفی کواکبیان دبیرکل حزب مردم سالاری انجام دادهایم، علاوه بر بررسی برنامهها و رویکردهای حزب مردمسالاری برای انتخابات پیشرو، پرسشهایی درباره چرایی عدم جوانگرایی در جریان اصلاحات، ارزیابی عملکرد دولت چهاردهم و نیز دلیل پرهیز این دولت از بهکارگیری عنوان «اصلاحطلب» را مطرح کردیم.
متن کامل این گفتوگو به شرح زیر است:
با توجه به اینکه در آستانه پایان ششمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا قرار داریم، به طور کلی ارزیابی جنابعالی از عملکرد این ۶ دوره فعالیت شوراها چیست؟
در قانون اساسی از ابتدا بحث شوراها را داشتیم و مرحوم آیت الله طالقانی زمانی که در مدت کوتاهی امام جمعه تهران بودند، بحثهایی را در این زمینه مطرح کردند و بعد از فوت ایشان یکی از شعارهایی که مطرح شد این بود که «پیام طالقانی شهادت است و شورا»؛ بنابراین تشکیل شوراها از اوایل پیروزی انقلاب اسلامی موضوعی جدی بود. در قانون اساسی هم اینگونه مطرح شده بود که کشور یک پارلمان ملی دارد که همان مجلس شورای اسلامی است و یک پارلمان محلی دارد که همین شوراهایی هستند که در اقصی نقاط مختلف کشور فعالیت میکنند. به همین مناسبت نیز روز نهم اردیبهشت به عنوان روز شوراها در تقویم ثبت شده است.
شوراها خدمات و ارزش افزودههای بسیاری برای پیشبرد امور مردم داشتند
اگر بخواهیم ادوار مختلف شوراها را ارزیابی کنیم، باید بگوییم که شوراها خدمات و ارزش افزودههای بسیاری برای پیشبرد امور مردم داشتند ولی از طرف دیگر نیز متاسفانه به دلایل زیادی از جمله فقدان انتخابات حزبی در کشور، در بیشتر شوراها با گرایشاتی به سمت طایفه و قبیله و عشیره و خویشان افراد مواجه بودیم و از این جهت خیلی ضربه خوردهایم؛ چراکه در چنین شرایطی، قرار نبود که این شوراها که خارج از چارچوبهای حزبی تشکیل شدند، به جایی دقیقاً پاسخگو باشند؛ البته فرمانداریها بر عملکرد شوراها نظارتهایی داشتند، ولی این نظارت معمولاً به آن شکلی که انتظار داشتیم، نبوده است. چنانچه به سمت یک نوع پاسخگویی میرفتیم و نظام انتخاباتی شوراها را از لحاظ حزبی تقویت میکردیم، شاید تشکیل شوراها که هم در آموزههای دینی ما است و هم در اوایل انقلاب مسئله مطرح شد، میتوانست شکل بهتری بگیرد و امروز وضعمان بهتر بود.
گفته میشود، یکی از دلایل تاخیر شکل گیری شوراها با وجود تاکید قانون اساسی، نگرانیهایی نسبت به ایجاد آشفتگی در مدیریت کشور بوده است؛ از نظر جنابعالی با توجه به اینکه ما تجربه ۶ دوره شوراها را داشتیم، آیا شوراها باعث هرج و مرج مدیریتی در کشور شدند یا اینکه تشکیل شوراها موجب مدیریت در حوزههای شهری و روستایی شده است؟
اگر بخواهیم بررسی دقیقتری داشته باشیم و به اصطلاح یک نوع آسیب شناسی کنیم، به نظرم آسیب شوراها این نبوده که موجب هرج و مرج در اداره امور شوند بلکه در بسیاری از موارد اقدامات موثری در پیشبرد امور داشتند به گونهای که اگر فرمانداران یا مسئولان مربوطه میخواستند به صورت انفرادی تصمیمی بگیرند، کار دشوارتری را پیش رو داشتند. از نظر من در صورتی که ترکیب شوراها به جای حرکت به سمت طایفه، عشیره، قبیله و فامیل بازی و خویشاوند سالاری به سمت نوعی انتخابات حزبی میرفت، قطعا شوراها میتوانستند کارکردهای خیلی بهتری داشته باشند و شرایط به گونهای میشد که وضعیت شوراها بهتر از آنچه امروز هست، باشد . در بسیاری از کشورهای دنیا این مسئله واقعا مطرح است که یک انتخابات ملی دارند در سطح گسترده و یک انتخابات محلی و پارلمانی دارند که بحث شوراها و شهرداری مطرح است.
در صورتی که ترکیب شوراها به جای حرکت به سمت طایفه، عشیره، قبیله و فامیل بازی و خویشاوند سالاری به سمت نوعی انتخابات حزبی میرفت، قطعا شوراها میتوانستندکارکردهای خیلی بهتری داشته باشند
در قانون فعلی انتخابات شوراها که در اسفند ماه سال گذشته به تصویب رسید موضوع انتخابات تناسبی مطرح شده است؛ این در حالیست که این موضوع در ادوار هشتم و دهم نیز مطرح بود و در آنجا ما حتی پیشنهاد دادیم با برگزاری انتخابات در سطحی گستردهتر، شهرداران نیز توسط مردم انتخاب شوند. با این حال بر اساس قانون موجود، پیش بینی شده که فعلاً در تهران انتخابات شوراها به صورت تناسبی برگزار شود که اتفاق خوبی است. همچنین بناست که در همهی کشور انتخابات شوراها به صورت الکترونیکی برگزار شود که این هم اتفاق مهمی است.
در این زمینه من خیلی امیدوار هستم؛ البته در کشور ما حوادث غیر مترقبه و پیش بینی نشده زیاد است و من هنوز قاطعانه نمیتونم بگویم که این قانون اجرا می شود، ولی امیدواریم که حتماً این اتفاق بیفتد؛ بر اساس نشستهایی که با دوستان وزارت کشور داشتیم و همچنین مباحثی که در خانه احزاب مطرح شد و همچنین صحبتهایی هم که با استانداری تهران داشتیم، همه به صورت جدی آمادهی اجرای انتخابات به صورت تناسبی در تهران هستند. در هر حال اگر این اتفاق بیفتد برای اولین بار است که در یک انتخابات در کشور، به احزاب توجه میشود. البته پیش از این در انتخاباتهای مختلف احزاب لیستهایی منتشر میکردند، اما در این انتخابات بناست که لیستهای احزاب در سامانههای انتخابات دارای شمارهای منحصر بفرد شوند؛ بناست که اصل انتخابات روی این لیستها بسته شود و این نکتهای اساسی و به معنای توجه به احزاب است.
در انتخابات پیش رو علاوه بر اینکه افراد منفرد میتوانند در انتخابات شورا به عنوان داوطلب عضویت حضور داشته باشند؛ قرار است به احزاب و جبهه ها کدی از سوی وزارت کشور اعطا شود؛ در این زمینه شنیدهام که حدود ۱۰ جبهه شناخته شده یا اطلاعات خود را در وزارت کشور ثبت کردهاند یا اینکه قصد دارند اطلاعات خود را ثبت کنند. البته هنوز تا رسیدن به وضعیتی که در بسیاری از کشورهای پیشرفتهی دموکراتیک که انتخابات حزبی دارند، خیلی کار داریم، ولی این بارقه امید و یک روزنهی کوچکی است. آنچه در شرف وقوع است باعث خوشحالی من و افرادی است که سالهاست برای تحزب در کشور فریاد میزنیم و کار میکنیم. گرچه در انتخابات پیش رو قرار است فقط در تهران انتخابات به صورت تناسبی برگزار شود، اما با توجه به پیش بینی قانون برای برگزاری انتخابات تناسبی در شهرهای دارای بالای ۲۰۰ هزار نفر جمعیت، در انتخاباتهای آتی، شاهد برگزاری انتخابات تناسبی در چیزی قریب به ۹۰ شهر خواهیم بود که در این صورت احزاب میتوانند نقش آفرینی گستردهای داشته باشند.
از نظر جنابعالی این نوع برگزاری انتخابات آیا تاثیری بر مشارکت رای دهندگان دارد؟
- من خیلی امیدوارم و همیشه هم در این زمینه خوشبین هستم به گونهای که در میان دوستان خودمان در اصلاح طلبان به عنوان فردی خوشبین شناخته میشوم. من در جریان نتایج نظرسنجیهای احتمالی درباره مشارکت در انتخابات شوراها در سال ۱۴۰۵ نیستم اما بر اساس آمار انتخابات اخیر ریاست جمهوری که در سال ۱۴۰۳ برگزار شد، میزان مشارکت در تهران ۱۸ درصد و در سطح استان تهران نیز ۲۵ درصد بوده است؛ خب اگر بنا باشد در انتخابات آتی نیز این تعداد شرکت کنند، کرسیهای شوراها میان همین افرادی که امروز هستند تقسیم میشود و دیگر شاید سهمی به احزاب دارای انگیزه و احزاب اصلاح طلب نرسد و این یک واقعیت است.
باید کاری کنیم که مشارکت گسترده شود و در تهران و کلانشهرهای دیگر، مردم پای صندوقهای رای بیایند و این اتفاق نیز صرفاً با برگزاری انتخابات تناسبی رقم نمیخورد؛ برگزاری انتخابات تناسبی در این زمینه تاثیر گذار است، اما افزایش میزان مشارکت به عوامل دیگری نیز مربوط است. امروز مردم با تنگناهای معیشتی مواجه هستند و بسیای از آنها میگویند که «هشتمان گروی نهمان است» و ما در زندگی خود ماندهایم و انتخابات نمیخواهیم. بنابراین رفع تنگناهای معیشتی، افزایش ارزش پول ملی و همچنین روابط بینالمللی و عرصه دیپلماسی از عوامل موثر در میزان مشارکت در انتخابات است و اگر مردم نسبت به شرایط امیدوار شوند و به این نتیجه برسند که میتوانند در انتخابات تاثیرگذار باشند، مشارکت افزایش مییابد اما اگر مردم احساس نکنند که حضورشان اثرگذار است، این اتفاق نمیافتد و این موضوع نیز به مسئولان، دست اندرکاران، دولت فعلی و مجلس برمیگردد.
در انتخابات شوراها نظارت بر عهده مجلس است؛ حال اگر فرض کنیم که مجلس فعلی مجدداً شبیه مثلاً برخورد شورای نگهبان با انتخابات مجلس، برخورد کند و بنایش بر این باشد که سر کیسه را آنقدر سفت کند که هیچ کسی از سیستم نظارتیاش عبور نکند، دیگر کسی نمیماند که در انتخابات کانددا باشد؛ ولی اگه برعکس، در مجلس احساس کنند که به مشارکت مردم نیاز داریم و چون مردم باید مشارکت گستردهتر داشته باشند، باید از همه سلایق، نگرشها، تفکرات، رویکردها و احزاب و جناحها در میان کاندیداها باشند؛ این موضوع به مجلس و هیئت مرکزی نظارت و همچنین هیئتهای نظارت استانها بستگی دارد.
من باز هم نسبت به اینکه مجلس فعلی متوجه میشود که در چه وضعیتی قرار داریم و باید کاری بکنند که بیشتر مردم و سلایق مختلف پای صندوقهای رای بیایند، حس خوشبینی دارم، ولی برخی میگویند که اینها هنوز در تفکر جریان اقلیت زندگی میکنند و معتقدند که کاری به مشارکت بالای مردم ندارند و اقلیتی هم که در انتخابات شرکت میکنند، به آنها رای خواهند داد. از نظر من چنانچه این نگرش بدبینانه در انتخابات شوراها حاکم شود و هیئت مرکزی نظارت و هیئتهای نظارت استانی بخواهند سختگیریهایی را داشته باشند، هیچ اتفاق ویژهای نمیافتد و خیلی از مردم دیگر مشارکتی نخواهند داشت؛ ولی من امیدوارم و توصیهام به مجلس فعلی این است که اگر شما درد منافع ملی دارید و اگر واقعاً دلسوز کشور هستید، باید بدانید که این بار ما باید آمار مشارکت را بالا ببریم.
در انتخابات سال ۱۴۰۳ در مجموع ۴۹ درصد از واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند و باید کاری کنیم میزان مشارکت از این رقم بیشتر شود. ما تجربه انتخابات سال ۸۸ با میزان مشارکت ۸۵ درصد را نیز داریم که رقم بینظیری در تاریخ بود؛ ما نمیگوییم مشارکت در انتخابات ۱۴۰۵ هم به همین میزان باشد اما باید کاری کنیم که حداقل میزان مشارکت به رقمی در حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد برسد.
واقعیت این است که الان ۳ رویکرد در جبهه وجود دارد؛ یک رویکرد این است که ما خیلی نمیتوانیم منشاء تاثیر باشیم و احساس میکنند که ممکن است باز آن رد صلاحیتها اتفاق بیفند و بر همین اساس نیز خیلی امیدوار نیستند؛ بسیاری از احزاب و اشخاص حقیقی جبهه اصلاحات اینگونه فکر میکنند. عدهای هم کسانی هستندکه همیشه در انتخاباتها حضور دارند و برخی مسائل خیلی برایشان اهمیتی نداره و میگویند که تحت هر شرایطی ما باید بیایم؛ اینها همیشه پای کار انتخابات هستند و در انتخاباتها حضور دارند. رویکرد حزب مردم سالاری نه مانند گروه اول است که از الان بگوییم هیچ فایده و تاثیری ندارد و نباید بیاییم و نه مانند گروه دوم است که تحت هر شرایطی بیاییم، بلکه ما در حال برنامهریزی هستیم تا حداقل درباره کلان شهرها، البته با کمک جبهه اصلاحات، در هر جایی که کاندیدا داشتیم، از کاندیدای خود حمایت کنیم.
چرا قهر کنیم؟ اگر در جایی کاندیدایی نداشتیم، نمیتوانیم برویم و از اصولگراها کاندیدای قرضی بگیریم؛ لذا ما روی داشتههایمان کار میکنیم؛ فکر میکنم که الان نه نگاه تحریمی میتوانیم داشته باشیم، نه نگاه ۱۰۰درصد حضور؛ معتقدیم که باید دستگاه نظارتی و دیگران را تشویق کنیم تا به همه سلایق و افکار اجازهی حضور بدهند. با این حال پایان آذر ماه یک همایش فصلی با حضور مسئولان دفاتر استانی، کمیتهها، هیئت اجرایی، شورای مرکزی و دفتر سیاسی در حزب داریم تا برنامهریزی دقیقتری برای مشارکت گسترده در انتخابات انجام دهیم.
آیا بنای حزب مردمسالاری بر ثبت نام حداکثری اعضاء و هواداران حزب به عوان متقاضی کاندیداتوری در انتخابات شوراهای هفتم است؟
شخصاً بنا ندارم که برای کاندیداتوری در انتخابات شوراها اقدام کنم
من شخصاً بنا ندارم که برای کاندیداتوری در این انتخابات اقدام کنم، ولی به خیلی از دبیران استانها توصیه کردیم حتماً ثبت نام کنند. توصیه من به آنهایی که میتوانند رای بیاودند و به مردم خدمت کنند این است که این خدمات را مردم دریغ نکنند.
با توجه به اینکه یکی از موضوعاتی که در اولین دستور کارهای شوراها قرار دارد، انتخاب شهردار است، آیا در حزب مردم سالاری یا جبهه اصلاحات تاکنون گزینههایی برای شهرداران کلان شهرها مطرح شدهاند؟
- ما قطعاً به دنبال یک نیروی کارآمد کاربلد و پاکدست هستیم و معتقدیم که شهرداران باید افرادی باشند که هم تعهدشان برای ما یقینی باشد و هم تخصصشان؛ چراکه آنها قرار است خدمت کنند، نه اینکه خدای نکرده کیسه خودشان یا کیسه تشکیلاتیشان را تقویت کنند. در اینکه باید از قبل درباره شهرداران برنامه ریزی داشته باشیم، شکی نیست، اما درباره برخی اسامی که به عنوان گزینههای شهرداری مطرح میشود نیز باید بگویم که همه در حد گمانهزنی و طرح پیشنهاد است؛ ما اول باید ببینیم وضعیت ترکیب شوراها به چه صورت میشود؛ در صورتی که در شوراها نقشی داشتیم، در آن زمان به دنبال شهردار خواهیم رفت.
یکی از گلایههایی که نسلهای جدید جریان اصلاحات مطرح میکنند، کنار نرفتن نسلهای قدیمی این جریان از مناصب تصمیمگیری جریانی است و حتی مطرح میشود که امروز نسلهای جوان اصلاح طلب با رقیب سنتیشان یعنی جریان اصولگرا وامدار اختلافات دیرینه بزرگان دو جریان هستند؛ نظر شما در این باره چیست؟
من معتقدم که در این زمینه دو موضوع مطرح است؛ یکی اینکه احزاب باید پوست اندازی کنند، که این یک واقعیت است و من نیز بارها در جلسات حزب مردمسالاری گفتهام که به فکر این باشید که در حزب مردم سالاری کواکبیان دیگر دبیرکل نباشد. موضوع دوم مقامات دولتی و دستاندرکاران کشور هستند که من درباره این افراد نیز معتقدم باید جوانگرایی صورت بگیرد.
اوایل انقلاب خیلی وضع ما از لحاظ جوان گرایی بهتر بود، ولی متاسفانه صندلی را ترک نمیکنیم، البته بنده الان نه در دولت و نه در مجلس هستم. باید توجه کنیم که محمد جواد تندگویان وزیر نفت ما که اسیر و سپس شهید شد، ۲۸ ساله بود. حتی آقای میرحسین موسوی زمانی که نخست وزیر شد ۳۲ ساله بود. امروز از اینکه فردی ۳۶ ساله در نیویورک شهردار شده است، برخی تعجب میکنند، اما ما این شرایط را در اوایل انقلاب تحربه کردیم، ولی هرچه از انقلاب فاصله گرفتیم، این رویه کمتر مورد توجه واقع شد. ما در عرصههای مختلف میتوانیم جوانگرایی را دنبال کنیم به شرط اینکه واقعا اعتقاد داشته باشیم. من با اینکه چه در احزاب، چه در جبهه اصلاحات و چه در سمتهای مدیریتی باید میدان را به جوانترها بسپاریم، بسیار موافق هستم.
حزب مردم سالاری بر خلاف برخی احزاب دارای تریبون رسانهای است؛ ما روزنامه مردم سالاری را داریم و به صورت روزانه دیدگاهها و پیشنهادات خودمان را در عرصههای مختلف از روابط بین الملل و سیاست خارجی گرفته تا ناترازی انرژی و آتش سوزی جنگلهای هیرکانی، به دولت ارائه میدهیم. به طور مشخص نیز به عنوان حزب بیانیههایی صادر میکنیم و در قالب توئیت و یادداشتهای رسانهای و همچنین مصاحبه اعضای شورای مرکزی و دبیرکل با رسانهها دیدگاههای خود را بیان میکنیم. آخرین پیشنهادی که به عنوان دفتر سیاسی حزب به جناب آقای پزشکیان دادیم نیز این بود که گفتیم که گرچه حذف ۴ صفر از پول ملی کار خوبی است، اما دولت باید تا جایی که میشود به جای اجرای این کار، در بودجهی هنگفتی که به حدود ۶۴ نهاد و موسسهای که خیلی برای مملکت خاصیت ندارند، تجدید نظر کند؛ چراکه دولت میتواند از چندین هزار میلیارد تومانی که از این محل حاصل میشود، کارهای مفیدتری انجام دهد؛ ما این پیشنهاد را هم داشتیم و الان هم از همین تریبون اعلام میکنم که در تدوین لایحه بودجه، به این موضوع توجه ویژهای گند.
ارزیابی شما از عملکرد آقای پزشکیان به عنوان رئیس جمهوری و مجموعه دولت چهاردهم تا به امروز چیست؟
-من به عنوان کسی که در دورههای هشتم و دهم مجلس با آقای دکتر پزشکیان همکار بودم و ایشان را خوب میشناسم و با هم رفاقت دیرینهای داریم، معتقدم که او در صداقت و در اینکه نمیخواهد فریبکاری کند و دوز و کلکی در کارش باشد، هیچ تغییری نکرده است، منتها مردم انتظار بیشتری دارند؛ مردم معتقدند که آقای پزشکیان به عنوان دومین مقام رسمی بعد از رهبری، شما درباره خیلی از مسائل باید بیایید وسط و کار را به عهده بگیرید.
من نمیخواهم بگویم که حتماً باید وزرای عضو کابینه دولت حزبی باشند یا اینکه حتماً باید اصلاح طلب باشند که متاسفانه نیستند و حتی آنهایی هم که اصلاح طلب بودند درگیر مجلس شدند و اصلا به خیلی از اموری که باید توجه داشته باشند، توجهی ندارند. اصلاح طلبان معتقدند که این دولت منتسب به ماست و ما کمک کردیم که این دولت آمده است، اما ولی واقعیت این است که الان هیچ کسی نمیتواند بگوید که دولت چهاردهم اصلاح طلب است. دو سه تا وزیری هم اگر این عنوان را داشته باشند باز به دلایل گرفتاری مجلسیشان، همین اصلاح طلبی را هم با احتیاط بروز و ظهور میدهند. من واقعاً معتقدم با توجه به اینکه بیش از یک سال از عمر دولت گذشته است، آقای پزشکیان باید به عنوان مقام اول اجرایی کشور هم در برنامههای خودش و هم درکابینهاش یک تغییراتی جدی داشته باشد. معتقدم که باید تنفس جدیدی در کالبد دولت دمیده شود بسیاری از کسایی که نشان دادند واقعاً نمیتوانند کاری بکنند، بدون تعارف کنار زده شوند.
الان هیچ کسی نمیتواند بگوید که دولت چهاردهم اصلاح طلب است
از نظر جنابعالی چه کسانی باید کنار گذاشته شوند؟
- من نباید اسم ببرم بلکه معتقدم باید عملکرد دولت ارزیابی و میزان مفید بودن افراد برای مردم بررسی شود؛ همچنین نظرسنجیها هم میتوانند این موارد را پیدا کنند؛ چراکه مردم بالاخره قضاوتهای خوبی دارند. به نظرم در پیشبرد امور مردم، خود آقای پزشکیان هم در بسیاری از موارد از جمله در روابط خارجی و دیپلماسی میتواند نقش آفرین کند. من شنیدهام که از طریق قطر به هر حال ما داریم بحث میکنیم و پیغامهایی رسیده است و خود ترامپ نیز مطرح کرده که ما داریم گفتوگو میکنیم. به نظرم ما باید باب مذاکره را جدی بگیریم و بحث من هم فقط وزارت خارجه نیست، بلکه منظور من مجموعه دولت و شخص رئیس جمهوری است؛ به اعتقاد من دولت باید گفتوگو برای رسیدن به توافق را انجام دهد؛ چرا که در مباحث اقتصادی بسیار تاثیرگذار است. من معتقدم شاید ۶۰ درصد مباحث اقتصادی به مسائل داخلی و برنامهها و کارآمدی وزارتخانهها مربوط است، ولی تا ۴۰ درصد این مباحث به روابط بین المللی مربوط است و در این زمینه انتظار ما از شخص آقای دکتر پزشکیان خیلی بیشتر است؛ بنده به صورت غیر مستقیم توصیههایی داشتم و الان هم خواهم داشت، اما من معتقدم که آقای پزشکیان باید در این زمینه تحولی ایجاد کند.
- آقای پزشکیان شعار «دولت وفاق» را سر داده و منظور ایشان این است که افراد از همه تفکرات بیایند و نباید با هم دعوا کنیم و باید با همدیگر بسازیم و تعابیری از این دست؛ ولی عملاً در عمل طوری اتفاق افتاده است که برخی ممکن اصلاً از مفهوم وفاق فقط سهم خواهی را فهمیده باشند درحالی که منظور آقای پزشکیان این نبود که ما بیایم فقط پستها را بگیریم، بلکه منظور ایشان این است که بیایم ایدهها را در جهت کارگشایی و برنامهریزی برای مردم با همدیگر تجمیع کنیم. آنچه رقم خورده، پشت کردن به اصلاحات نیست، ولی در عمل طوری اتفاق افتاده که وقتی به دولت نگاه میکنیم با دولتی کاملاً غیر اصلاح طلب مواجهیم و اصلاً نمیشود به این دولت بگوییم دولت برآمده از اصلاحات؛ خودشان هم این موضوع را قبول ندارند.
یک وزیر نیست که صراحتاً بگوید اصلاح طلب است
از ۱۹ وزارتخانه یک وزیر نیست که صراحتاً بگوید اصلاح طلب است؛ دو سه نفر هم داشتیم که میگفتند، الان به هر دلیلی احتیاط میکنند تا شاید مثلاً رقبای مجلسی آنها را استیضاح نکنند، دیگر چنین چیزی نمیگویند؛ البته وضعیت به نداشتن نظام انتخابات حزبی ما برمیگردد.
معمولاً وقتی فردی در انتخابات ریاست جمهوری از سوی جناحی مورد حمایت قرار میگیرد، در صورت کسب پیروزی در انتخابات و تشکیل دولت، دولت او به جناح حامیاش نسبت داده میشود؛ با توجه به اینکه در انتخابات سال ۱۴۰۳ جبهه اصلاحات از آقای پزشکیان حمایت کردند، چرا دولت چهاردهم را برآمده از جریان اصلاحات نمیدانید؟
- خودشان قبول ندارند و ما هم نمیگوییم. هیچ فردی در دولت، از سخنگوی دولت گرفته تا اعضای هیئت دولت، نمیگوید که دولت چهاردهم دولت اصلاح طلب است؛ از این سمت نیز اصلاح طلبان وقتی میبینند که بالاخره خیلی زمینه بروز و ظهور ندارند، آنها هم چنین موضوعی را قبول ندارند.
اصلاح طلبان هنوز هم از آقای پزشکیان حمایت میکنند و هنوز هم در اینکه پزشکیان در انتخابات ۱۴۰۳ خیرالمجودین بود، شکی نداریم، اما کسی به اینکه دولت چهاردهم را به نام دولت اصلاحات بشناسیم، اعتقادی ندارد؛ نه خودشان و نه اصلاح طلبان.
ارسال نظر